معامله گر یا سرمایه گذار؟

ساخت وبلاگ

Tax Practice Coer

در دو تصمیم در سال 2013 ، Endicott ، T. C. یادداشت2013-199 ، و نلسون ، T. C. یادداشت2013-259 ، دادگاه مالیاتی موانع بالایی را حفظ کرد که مالیات دهندگان باید نشان دهند که به جای اینکه به عنوان سرمایه گذار فعالیت کنند ، در تجارت یا تجارت در اوراق بهادار قابل فروش هستند.

گذشته از نمایندگی های اوراق بهادار (کسانی که به طور مرتب اوراق بهادار می خرند و آنها را به مشتریان می فروشند. معامله گران ، کسانی که مشغول تجارت یا تجارت برای خرید و فروش اوراق بهادار برای حساب خودشان هستند ، چندین مزیت نسبت به سرمایه گذاران دارند ، عمدتاً توانایی کسر هزینه های معمولی و لازم از فعالیت تجاری خود تحت SEC. 162 (الف) در محاسبه درآمد ناخالص تعدیل شده (AGI). علاوه بر این ، آنها ممکن است هزینه های بهره را به طور کامل کسر کنند که درآمد بدهی برای خرید یا حمل سرمایه گذاری های مورد استفاده در تجارت یا تجارت استفاده می شود و هزینه های کسر آنها حداقل درآمد مشمول مالیات جایگزین (AMTI) را کاهش می دهد. معامله گر که Sec را می سازد. 475 (ج) انتخابات مارک به بازار سود یا ضرر را برای سال مالیات به عنوان عادی تشخیص می دهد ، از جمله ضرر خالص بیشتر از محدودیت ضرر سرمایه 3000 دلاری SEC. 1211 (ب).

در مقابل ، سرمایه گذاران ، کسانی که خرید و فروش اوراق بهادار برای حساب خودشان به سطح تجارت یا تجارت نمی رسد ، ممکن است فقط دسته محدود تری از هزینه های غیر تجاری برای تولید درآمد تحت SEC کسر کنند. 212. چنین کسری ها به عنوان کسر مواردی که مشمول آستانه 2 ٪ AGI تحت Sec هستند ، محدودتر هستند. 67 (الف) و AMTI را کاهش نمی دهد. همچنین ، بر خلاف معامله گران ، سرمایه گذاران ممکن است هزینه سود سرمایه گذاری را فقط به میزان درآمد خالص سرمایه گذاری برای سال مالیات تحت SEC کسر کنند. 163 (د). یک سرمایه گذار ممکن است انتخابات معتبر به بازار را انجام ندهد و از این طریق نمی تواند از محدودیت ضرر 3000 دلار از دست بدهد (به Kay ، T. C. یادداشت. 2011-159).

بنابراین ، بسیاری از مالیات دهندگان سعی کرده اند IRS و دادگاه ها را ترغیب کنند که آنها در تجارت یا تجارت در اوراق بهادار بوده اند. آزمایشاتی که معمولاً برای متمایز کردن سایر فعالیتهای تجاری از سرگرمی ها اعمال می شود ، از نظر کم فایده ای ندارد (به "گوشه تمرین مالیاتی: تجارت یا سرگرمی؟ نه عامل" ، Jofa ، اکتبر 2013 ، صفحه 71).

تا آنجا که تصمیم دیوان عالی کشور در هیگینز ، 312 ایالات متحده 212 (1941) ، دادگاهها اظهار داشتند که حتی یک رویکرد شغلی برای سرمایه گذاری که توسط "وسعت کافی ، تداوم ، تنوع و منظم" مشخص شده است ، کافی نیست. معامله گران ، که از سرمایه گذاران متمایز هستند ، باید به طور مکرر تجارت کنند ، با تکیه بیشتر به مدیریت مستقیم سود حاصل از خرید کوتاه مدت و فروش اوراق بهادار نسبت به مزایای نگه داشتن آنها ، مانند سود سهام ، بهره و قدردانی سرمایه (به عنوان مثال ، مولر را ببینید، 721 F. 2d 810 (Fed. Cir. 1983)). در نلسون ، دادگاه مالیاتی برای تعیین اینکه آیا یک فعالیت تجاری یک تجارت یا تجارت را به معنای SEC تشکیل می دهد ، یک آزمایش دو بخشی را اتخاذ کرده است. 162 (الف): معاملات معامله گران باید (1) از نظر مقدار پول درگیر ، تعداد معاملات در یک سال و تعداد روزهایی که در آن معاملات اجرا شده است (نلسون ، لغزش در 12-13) و (2) تلاش برای "گرفتن نوسانات در حرکات روزانه بازار و سود از این طریق به صورت کوتاه مدت" (لیانگ ، 23 T. C. 1040 ، 1043 (1955)).

در نلسون ، شارون نلسون مالیات دهندگان 535 معاملات را در سال 2005 و 235 معاملات در سال 2006 ، در 250 روز معاملاتی موجود در هر سال انجام داد. این ممکن است قابل توجه به نظر برسد ، اما دادگاه مالیاتی خاطرنشان کرد که قبلاً تصریح کرده است که حدود 372 تجارت در یک سال قابل توجه نبوده و در بین موارد ذکر شده در نلسون ، 1136 معاملات کمترین کاری که قبلاً داشته است قابل توجه است (نلسون ، لغزشop. در 15). دادگاه اذعان كرد كه مبلغ كل دلار درگیر در معاملات نلسون "قابل توجه" است - خرید و فروش بیش از 32 میلیون دلار در سال 2005 و بیش از 24 میلیون دلار در سال 2006 - اما مبلغ به تنهایی تعیین کننده نیست. دادگاه با در نظر گرفتن 15 شکاف هفت روزه در دو سال که در سال 2006 هیچ معامله ای و بیش از سه ماه در سال 2006 وجود نداشت ، که در آن نلسون فقط دو خرید انجام داده است ، نشان داد که تعداد کل روزهای فعالیت تجاری نبوده استاساسی

بنابراین ، در حالی که ماهیت واقعیت ها و مدارک تعیین کننده نمی تواند صلاحیت خط روشن را نداشته باشد ، واضح است که تعداد معاملات و فرکانس و منظم آنها ملاحظات مهمی برای دادگاه است ، و معاملات بیشتر و فرکانس بیشتر و منظم و منظممعاملات به مالیات دهندگان کمک می کند تا نتیجه مطلوبی کسب کند. در حالی که سناریوهای پرونده های قبلی ممکن است مفید باشد ، مالیات دهندگان باید به یاد داشته باشند که آنها در بهترین حالت دستورالعمل های بسیار ناچیزی را ارائه می دهند که دادگاه خاص ممکن است قابل توجه باشد.

در Endicott ، مالیات دهندگان توماس اندیکوت ثابت کرد که تعداد معاملات وی (1،543) برای یکی از سه سال مورد بحث قابل توجه است ، اما برای دو مورد دیگر (204 و 303) نیست. مانند نلسون ، فعالیت وی میلیون ها دلار درگیر بود. اما در هیچ یک از این سه سال تجارت مکرر ، منظم و مداوم او برگزار نشد.

مالیات دهندگان استدلال می كنند كه به دلیل استراتژی تجارت خود ، فعالیت تجاری وی نباید با توجه به فرکانس و الزامات "نوسانات روزانه" مورد قضاوت قرار گیرد. Endicott به طور معمول تعداد مشخصی از سهام سهام را خریداری کرده و سپس گزینه های تماس را در سهام فروخته است. وی از فروش حق بیمه از فروش گزینه های تماس ، سود بیشتری کسب کرد ، به این امید که گزینه هایی که حداکثر پنج ماه را تحمل می کند ، بدون ورزش منقضی می شود و او سپس حق بیمه را جیب می کند. اگر خریدار گزینه ای از آن استفاده می کرد ، می توانست سهام خود را در اختیار داشته باشد ، اما اگر با خرید یک گزینه تماس یکسان و از این رو از آنجا خارج شود ، از این امر جلوگیری کرد که از این طریق سودآور به نظر برسد (مانند اینکه سهام در قیمت کاهش یافته است). موقعیتوی سهام را به طور متوسط 35 روز نگه داشت اما تا چهار سال مقداری را در اختیار داشت. او سود سهام خود را در سهام خود دریافت کرد.

مالیات دهندگان شهادت دادند كه هزینه های كمسیون عالی برای گزینه ها باعث شده است كه آنها روزانه خرید و فروش آنها را غیر عملی كند ، اما دادگاه با اشاره به اینكه می توان هر روز در مبادلات مورد معامله قرار گرفت ، گفت: عدم توانایی وی در سود از این طریق نبوده است. دلیل رهایی او از نیاز فرکانس. وی تصریح کرد که به دلیل ماهیت معاملات گزینه ها ، باید به وی اجازه داده شود که تعداد روزهایی را که وی در حال انجام است ، به تعداد روزهایی که تجارت خود را حفظ کرده است ، اضافه کند. دادگاه مالیاتی گفت که این قانون را واژگون می کند و سرمایه گذاران گزینه بلند مدت را به معامله گران با فرکانس بالا تبدیل می کنند. دادگاه همچنین از در نظر گرفتن میانگین دوره ای که وی به جای دوره ای که سهام زیربنایی را در اختیار داشت ، در نظر گرفت ، اما حتی با در نظر گرفتن آنها در کنار هم ، دریافت که وی سعی در گرفتن نوسانات در بازار روزانه ندارد و بنابراین یک سرمایه گذار بود ، نه یک معامله گربشر

علاوه بر کمبودهای اساسی ، دادگاه مالیات نیز مجازاتهای مربوط به دقت را در هر دو مورد تأیید کرد. بنابراین ، مالیات دهندگان که سعی در ادعای معامله گر به جای وضعیت سرمایه گذار دارند ، باید از الزامات و انعطاف پذیری آنها در مواجهه با استراتژی های غیر از تجارت مکرر و مکرر که سعی در سودآوری از نوسانات روزانه بازار دارد ، تأیید کنند.

توسط پل بنر ، ویراستار ارشد JOFA ، مالیات. برای اظهار نظر در مورد این مقاله یا پیشنهاد ایده دیگری برای مقاله دیگر ، با وی در [email protected] یا 919-402-4434 تماس بگیرید.

اخبار رمز ارزها...
ما را در سایت اخبار رمز ارزها دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : منیژه سلیمی بازدید : 42 تاريخ : جمعه 12 خرداد 1402 ساعت: 23:45