تعریف ICO - ارائه سکه اولیه

وسیله ای تنظیم نشده که با استفاده از آن وجوه برای یک سرمایه گذاری رمزنگاری جدید جمع می شود. یک پیشنهاد سکه اولیه (ICO) توسط استارتاپ ها برای دور زدن فرآیند سخت و تنظیم شده سرمایه مورد نیاز سرمایه داران یا بانک ها استفاده می شود. در یک کمپین ICO ، درصدی از cryptocurrency در ازای مناقصه قانونی یا سایر ارزهای رمزنگاری شده ، اما معمولاً برای بیت کوین به پشتیبانان اولیه این پروژه فروخته می شود. همچنین یک پیشنهاد اولیه سکه عمومی (IPCO) نامیده می شود.

هنگامی که یک شرکت راه اندازی cryptocurrency می خواهد از طریق یک پیشنهاد اولیه سکه (ICO) پول جمع کند ، معمولاً طرحی را در یک کاغذ سفید ایجاد می کند که می گوید پروژه در مورد چیست ، پروژه پس از اتمام ، چه مقدار پول را انجام می دهد ، چقدر پول استبرای انجام سرمایه گذاری ، چقدر از نشانه های مجازی پیشگامان این پروژه برای خودشان حفظ می کنند ، چه نوع پول پذیرفته می شود و چه مدت کمپین ICO برای چه مدت اجرا خواهد شد. در طول مبارزات انتخاباتی ICO ، علاقه مندان و هواداران ابتکار عمل این شرکت برخی از رمزنگاری های توزیع شده را با فیات یا ارز مجازی خریداری می کنند. به این سکه ها به عنوان نشانه ها گفته می شود و مشابه سهام شرکتی است که در یک معامله اولیه عمومی (IPO) به سرمایه گذاران فروخته می شود. اگر پول جمع آوری شده حداقل بودجه مورد نیاز شرکت را برآورده نکند ، پول به پشتیبانان بازگردانده می شود و ICO ناموفق است. اگر الزامات وجوه در بازه زمانی مشخص برآورده شود ، از پول جمع آوری شده برای شروع طرح جدید یا تکمیل آن استفاده می شود.

سرمایه گذاران اولیه در این عملیات معمولاً برای خرید رمزنگاری ها به این امید که این طرح پس از راه اندازی موفقیت آمیز باشد ، انگیزه می گیرند که می تواند به ارزش cryptocoin بالاتر از آنچه قبل از شروع پروژه خریداری کرده اند ، ترجمه کند. نمونه ای از یک پروژه موفق ICO که برای سرمایه گذاران اولیه سودآور بود ، بستر قراردادهای هوشمند به نام Ethereum است که دارای اتر به عنوان نشانه های سکه خود است. در سال 2014 ، پروژه اتریوم اعلام شد و ICO آن 18 میلیون دلار بیت کوین یا 0. 40 دلار برای هر اتر جمع آوری کرد. این پروژه در سال 2015 به صورت زنده انجام شد و در سال 2016 دارای ارزش اتر بود که با سرمایه گذاری در بازار بیش از 1 میلیارد دلار به 14 دلار افزایش یافت.

ICO ها مشابه IPO ها و تامین مالی جمعی هستند. مانند IPO ها، سهامی از استارت آپ یا شرکت برای جمع آوری پول برای عملیات واحد تجاری در طول عملیات ICO فروخته می شود. با این حال، در حالی که IPO ها با سرمایه گذاران سروکار دارند، ICO ها با حامیانی سروکار دارند که مایل به سرمایه گذاری در یک پروژه جدید بسیار شبیه به یک رویداد سرمایه گذاری جمعی هستند. اما ICOها با سرمایه‌گذاری جمعی تفاوت دارند زیرا حامیان اولی با بازگشت احتمالی سرمایه‌گذاری‌های خود انگیزه دارند، در حالی که وجوه جمع‌آوری‌شده در کمپین دوم اساساً کمک‌های مالی است. به این دلایل، ICOها به عنوان فروش جمعی شناخته می شوند.

اگرچه تراکنش‌های موفق ICO به ثبت رسیده است و ICOها ابزارهای نوآورانه مخربی در عصر دیجیتال هستند، سرمایه‌گذاران هشدار می‌دهند که مراقب باشند زیرا برخی از کمپین‌های ICO یا فروش جمعی در واقع کلاهبرداری هستند. از آنجایی که این عوامل جمع‌آوری سرمایه توسط مقامات مالی مانند کمیسیون بورس اوراق بهادار (SEC) تنظیم نمی‌شوند، وجوهی که به دلیل ابتکارات متقلبانه از دست می‌روند ممکن است هرگز بازیابی نشوند.

در اوایل سپتامبر 2017، بانک خلق چین رسما ICO ها را ممنوع کرد و آن را مخل ثبات اقتصادی و مالی دانست. بانک مرکزی گفت توکن ها نمی توانند به عنوان ارز در بازار استفاده شوند و بانک ها نمی توانند خدمات مربوط به ICO ها را ارائه دهند. در نتیجه، هم بیت کوین و هم اتریوم سقوط کردند و به عنوان نشانه ای در نظر گرفته شد که مقررات مربوط به ارزهای دیجیتال در حال آمدن است. این ممنوعیت همچنین پیشنهادهایی را که قبلاً تکمیل شده اند جریمه می کند.

برای اطلاعات بیشتر از دنیای فین تک، روی لینک های زیر کلیک کنید: